सन् २०२२ मा कतारमा हुने विश्वकप फुटबल छनोटका लागि नेपालले भदौ अन्तिमदेखि खेल्दै छ । समूह बीमा रहेको नेपाल अस्ट्रेलिया, कुवेत, जोर्डन र चाइनिज ताइपेईसँग भिड्नेछ । बलियो समूहमा परेको नेपालले रंगशाला तयार नहुँदा घरेलु मैदानमा समेत खेल्ने छैन, सबै खेल विदेशी मैदानमै सामना गर्नेछ । कठिन समयको कप्तानी गरिरहेका छन्, विराज महर्जनले ।

होम गेम नखेलिने निश्चित भयो । यसले खेलाडीको मनोविज्ञानमा कस्तो असर गर्छ ?

ठूलो मानसिक दबाब पर्छ । ०७२ को भुइँचालोपछि नै हामीले आफ्नो रंगशालामा खेल्न पाइरहेका छैनौँ । घरमै आफ्नो खेल देखाउने मौका पाएका छैनौँ । खेलाडीका पीडा धेरै छन् ।

घरेलु मैदानमा नखेल्दा के फरक पर्छ ?

फ्यान सपोर्ट हाम्रा लागि बाह्रौँ खेलाडी हो । उनीहरुको साथ र सहयोगले मैदानका खेलाडीलाई ठूलो हौसला र बल मिल्छ । दुर्भाग्यवश हामी बाह्रौँ खेलाडीविहीन हुँदै छौँ । घरमा खेल्दा बाहिर खेल्न सहज हुन्छ । सबै खेल देशबाहिर हुँदा आत्मविश्वास कमजोर हुन सक्छ ।

बलिया टिमसँग नेपालको खेल कस्तो होला ?

हामी सबै प्रतिद्वन्द्वीलाई बलियो मानेर मैदानमा उत्रन्छौँ । कसैलाई पनि कम आँक्दैनौँ । राम्रो खेल्ने र जित्ने आत्मविश्वासले खेलाडी मैदानमा उत्रिनुपर्छ ।

विश्वकप खेलिसकेका अनुभवी टिमसँग खेल्दा नेपाललाई के फाइदा हुन्छ ?

आफूभन्दा राम्रो टिमसँग खेल्दा धेरै सिक्न सकिन्छ । मैदानमा मात्र होइन, मैदानबाहिर पनि । उनीहरुको लवाइखुवाइका साथै आधुनिक फुटबलका प्रविधिबारे थाहा हुन्छ ।

कप्तानका रुपमा विशेष योजना के छ ?

आ–आफ्नो भूमिकामा बलियो रुपमा प्रस्तुत हुन टिमलाई एकताबद्ध गराउने हो । टिमलाई उच्च मनोबलमा राख्ने प्रयत्न गर्नेछु ।

विदेशी प्रशिक्षक आएपछि खेलमा केही सुधार भएको छ ?

नयाँ सेट बनेको छ । अभ्यासको तौरतरिकामा परिवर्तन भएको छ । आफ्नो पोजिसनमा दह्रोसँग खेल्ने र लामो पास खेल्नेबारे धेरै सिक्यौँ ।

नेपालको फुटबलको स्तर कहाँनेर छ ?

जबसम्म सरकारले खेल क्षेत्रको स्तर उकास्न ध्यान दिँदैन, तबसम्म खेलाडीले मात्रै केही गर्न सक्दैनन् । सरकारले खेलको मूल्य र महत्व बुझ्न सक्नुपर्‍यो । खेलाडीको भविष्य सुनिश्चित हुनुपर्‍यो । अनि मात्र हामीले विश्व खेल जगतसँग आफूलाई दाँज्न सक्छौँ ।

खेल नउक्सिनुको दोषी सरकार मात्रै हो त ?

मुख्यतः सरकारको सोच र कार्यशैली नै हो । हामीलाई खेल्ने पूर्वाधार नै छैन । बिनापूर्वाधार कसरी खेलाडी उत्पादन हुन्छन् र खेलको स्तर उकासिन्छ ?

नेपालले विश्वकप फुटबल कहिले खेल्न सक्ला ?

प्रतिकूलता हुँदाहुँदै पनि नेपाली खेलाडीले अन्तर्राष्ट्रिय लिगमा स्थान पाइरहेका छन् । सरकारले खेल क्षेत्रलाई उकास्न चाहे २५/३० वर्षमा खेल्न सकिन्छ । त्यो क्षमता खेलाडीमा छ । विश्वकप खेल्ने सपना धेरै देखियो । तर घरेलु वातावरण त्यस्तो खालको भएन ।

घरेलु वातावरण भन्नाले ?

कुनै पनि मुलुकको फुटबलको स्तर थाहा पाउन त्यहाँको घरेलु लिगको हैसियत हेर्नुपर्छ । हाम्रो घरेलु लिग नै नियमित छैन । फुटबल व्यावसायिक भएकै छैन । निकै दुःख लाग्छ ।