सैनिक जंगी अड्डाले ३१ भदौमा तात्तातो खबर पस्कियो, संयुक्त राष्ट्रसंघीय शान्ति मिसनमा खटिने सैनिकको भत्ता बढाएको । राष्ट्रसंघको साधारण सभाले मिसनमा खटिने जनशक्तिको भत्ता बर्सेनि निर्धारण गर्छ । सोझो हिसाब गरौँ, अहिले मिसनमा खटिने हरेक सैनिकले १ हजार ४ सय २८ अमेरिकी डलर पाउँछन् । यो रकमको निश्चित प्रतिशत सेनाले आफ्नो सैनिक कल्याणकारी कोषका लागि काट्छ । दर्जाअनुसार भिन्नभिन्न भत्ता दर तोकेर सेनाले दिन्छ । 

यसरी तलबभत्ता दिने प्रक्रियामा कल्याणकारी कोषका लागि काटिने रकम घटाउँदा सैनिकको आम्दानी बढेको हो । सेनाले सोझै भत्ता बढाइदिएको होइन । तर जंगी अड्डाले आफ्नै तजबिजले भत्ता बढाइदिएको जसरी प्रचार गरेर लाभ लिन खोज्यो । राष्ट्रसंघको साधारण सभालाई मात्र शान्ति मिसनमा खटिने कर्मचारीको सुविधा निर्धारण गर्ने अधिकार हुन्छ । सशस्त्र प्रहरीले ०७५ देखि नै मिसनमा खटिने कर्मचारीबाट कोषमा रकम काटिने व्यवस्था बन्द गरेको छ । त्यही निर्णय सेनाले अहिले गरेको हो ।

सांगठिनक सुधारका काम थालेर वाहवाही कमाइरहेका प्रधानसेनापति पूर्णचन्द्र थापाकै अध्यक्षतामा बसेको कल्याणकारी कोष सञ्चालन तथा व्यवस्थापन समितिले गरेको निर्णयबाट मिसनमा जाने सैनिक लाभान्वित पक्कै भए । तर त्यो मिसनवालाकै पैसा हो, सेनाले बढाएको होइन । कोषमा रकम नकाट्ने हो भने भत्ता अझै बढ्छ । कोषको मुख्य आम्दानी यही कट्टी रकम हो । कोषको पैसाको बलमा सेनाले बेलाबेला व्यापारिक आकांक्षा बढाउँदै आएको छ । मूल चरित्रबाट विचलित बनिरहेको सेना झन् प्रचारमुखी बन्दा क्षति कसले बेहोर्ला सेनापतिज्यू ?

गुप्तचरका निम्तालु गायब

भारतीय खुफिया संस्था रअका प्रमुख सामन्त गोयल साउनको पहिलो साता राष्ट्रिय अनुसन्धान विभाग (एनआईडी) को निमन्त्रणामै नेपाल आएका थिए । समकक्षी संस्थाको निमन्त्रणामा आए, गए । तर कुरो यत्तिमै सकिएन । निम्तो दिनेले नै निम्तालु कहाँ गए भन्ने पत्तो नपाएपछि के होला ?

४ साउनमा काठमाडौँ ओर्लिएको गोयल टिमका लागि हायात होटलमा भारतीय दूतावासले बासको बन्दोबस्त मिलाएको थियो । साँझ आएको टोली होटल पुग्यो । केही समय आराम गरेर दुइटा गाडीमा पाहुना टोली निस्कियो । तर चाबहिलदेखि एकाएक गायब भएछ । एनआईडीले पाहुनाले समेत थाहा नपाउने गरी पछ्याइरहेको थियो । शनिबार भएकाले काठमाडौँको ट्राफिक अन्य दिनको तुलनामा चाप थिएन । यस्तो बेलासमेत पाहुना कता गए भन्ने एनआईडीले लख काट्नै सकेनछ ।

एनआईडीले झन्डै दुई घन्टासम्म आफ्नै पाहुना गायब भएको पीडा बेहोर्नुपर्‍यो । त्यसपछि दुई गाडी फरक-फरक स्थानमा देखिएछन् । एउटा महाराजगन्ज र अर्को बालुवाटार । तर मान्छेबिनाका गाडी मात्रै । एनआईडीले राती ११ बज्न लाग्दा मात्रै चाल पाएछ, गोयलको टिम प्रधानमन्त्री केपी ओलीको पाहुना बनेर बालुवाटर छिरेको ।

तीन दिने नेपाल बसाइमा गोयल भ्रमणबारे छिसिक्क सूचना चुहिएन । तर सोमबार पशुपतिनाथको दर्शन गरेर दिल्ली फिर्तीपछि गोयल भ्रमण र उनका राजनीतिक भेटघाटबारे सूचना छ्यालब्याल भए । हिन्दु कट्टरपन्थी भारतीय सरकारले साउने सोमबारको साइतमा महफ्वपूर्ण कदम चालिरहेको रहेछ । साउनको पहिलो सोमबार चन्द्रयान २ नामक यान चन्द्रमा पठायो । अन्तिम साउने सोमबार कश्मीरको विशेष अधिकार खारेज गरिदियो । नेपालको राजनीतिमा हाबी संस्था रअ प्रमुखले पहिलो सोमबार नेपालको पशुपतिनाथ दर्शन गरे । सरकारका प्रवक्ताले रअ प्रमुख गोयलले प्रधानमन्त्रीसँग नभेटेको जिकिर गरिरहे । प्रधानमन्त्रीकै स्वकीय सचिव राजेश वज्राचार्यले भेटको प्रबन्ध गरेपछि प्रधानमन्त्री मातहतकै संस्था एनआईडीले कसरी चाल पाओस् । यस्तो हुस्सुपन हटाउन एनआईडीले पनि साइत हेर्ने विकल्प रोज्ने कि Û

हराएको नो हर्न

सरकारले दुई वर्षअघि जथाभावी सवारी साधनको हर्न बजाउन निषेध गर्‍यो । यो कामको प्रशंसा देशविदेश सर्वत्र भयो । ट्राफिक प्रहरी, काठमाडौँ महानगर, यातायात व्यवस्था विभागको सहकार्यमा ध्वनि प्रदूषण कम गर्ने अभियान थियो, त्यो । कार्यान्वयन, नियमन गर्ने जिम्मा ट्राफिक प्रहरीको थियो । एक वर्षजति यो नियम राम्ररी लागू भयो । धेरैले ठानेका थिए, यो थिति सदाका लागि बस्यो । अभियान सुरु हुँदा डीआईजी मिङमार लामा महानगरीय ट्राफिक महाशाखाको प्रमुख थिए । त्यसपछि सर्वेन्द्र खनालले यसलाई लागू गराउन थप तदारुकता देखाए ।

सडकमा हर्नको आवाज एक वर्षजसो नसुनिएसरह थियो । तर अहिले सडकमा ट्याँट्याँटुँटुँको राज फेरि फर्किएको छ । ट्राफिक प्रहरी नसुनेझैँ गर्छ । नो हर्न अभियानका अगुवा स्वयं कानुन कार्यान्वयन गर्ने निकाय प्रहरीको प्रमुख बनेका छन् । तर आफैँले थिति बसालेको चीज हेर्दाहेर्दै बिगि्रएको आईजीपीले देखेनन् । अगुवापछुवा सुरक्षा दस्तासहित साइरनजडित गाडीमा हुइँकिँदा सडकको हर्न आतंक नसुनिएको हो वा पदमा पुगेपछि भुइँका आवाज नसुन्ने रोग लागेको हो, आईजीपीसाब ?