चिनियाँ राष्ट्रपति सी चिनफिङ नेपालबाट फर्केलगत्तै चर्चा सुरु भएको छ, यो भ्रमणबाट हामीले के 

पायौँ ? सबैतिर अहिलै एउटै प्रश्न छ, भ्रमणबाट के पाइयो ? केही नपाइने हो भने किन गराउने यस्तो भ्रमण ? त्यसो त भ्रमणकै क्रममा केही अर्ब रुपैयाँ दिने सहमति भएको छ । तर त्यति पैसा दिन चिनियाँ राष्ट्रपति आफैँ आउनुपर्ने कुनै कारण थिएन । त्यो त हुन्डीबाटै पठाए पनि हुने हो । त्यसबाहेक अरु के पायो ? 

म पनि त्यही सोचिरहेको थिएँ । त्यही बेला कोठामा हरि साहूको प्रवेश भयो । मेरा छिमेकी । नाम चलेका ठेकेदार । उनी हातमा एक बोतल ब्ल्याक लेबल बोकेर आएका थिए । 

‘यसपालिको तिहारमा यो दाइलाई ।’ बोटल मतिर फर्काउँदै उनले भने ।

‘किन हरि साहू ? के छ नि यसपालि ?’ 

मैले सोधेँ ।

‘खास त्यस्तो होइन दाइ । यसपालि अचानकै एउटा ठूलो ठेक्का हात लाग्या थियो, त्यसैको उपलक्ष्यमा हो ।’

‘के ठेक्का नि हरि साहू ? भयंकरै ठूलो हो कि क्या हो ?’ मैले व्यंग्य मिसाउँदै सोधेँ ।

‘भयंकरै ठूलो त होइन तर राम्रो ठेक्का हो दाइ,’ उनले सुनाउन थाले, ‘अस्ति यो चिनियाँ राष्ट्रपति आए नि नेपालमा, त्यही बेला एउटा ठूलो ठेक्का पाएको थिएँ । पीच भएको बाटो फेरि पीच गर्ने, रंग भएको ठाउँमा फेरि रंग लगाउने, हरियाली भएको ठाउँमा पार्क बनाउने । बिल त जति लगे पनि हुने । त्यस्तो ठेक्का थियो, त्यो । चिनियाँ राष्ट्रपतिको भ्रमण त मेरा लागि फलिफाप भएछ दाइ ।’ 

‘फलिफाप ! कसरी हरि साहू ? मानिस त चिनियाँ राष्ट्रपति आए पनि देशले केही पाएन भनिरहेका छन्... ।’

‘होइन–होइन दाइ, केही पाएन त भन्न मिल्दैन,’ हरि साहूको मुहार उज्यालो भयो, ‘राष्ट्रपति सीको भ्रमणबाट मैले यो ठेक्का पाएँ नि । अरुले पनि पाएका छन् ठेक्का । यो त हिसाबकिताब केही देखाउनै नपर्ने अनौठा ठेक्का हो । सी भ्रमणकै कारण हामीलाई त्यो ठेक्का मिलेको हो । त्यसैले सीको भ्रमणबाट देशले केही नपाए पनि मैले त ठेक्का पाएको छु, दाइ । मेरा लागि भ्रमण फलदायी नै भएको छ ।’