१) क्रसर डनले निमोठेको आवाज

क्रसर डनहरुको दबदबा यतिसम्म छ कि उनीहरु आफ्नो विरोधमा आवाज उठाउनेलाई कुटपिट र अंगभंग त सामान्य भइहाल्यो, ज्यानै लिन पनि पछि पर्दैनन् । धनुषा मिथिला नगरपालिका– ५ श्रीपुरमा २४ वर्षीय दिलीप महतोको हत्याले समाजमा डर उत्पन्न गरेको छ । स्थानीय तह र प्रहरीले नियन्त्रणमा चासो नदिँदा उत्खनन् त बढेको छ नै, दोहनबाट धन कमाउन पल्केका समूहको मनोबल पनि बढेको छ । पढ्नुस् जनकपुरबाट सन्तोष सिंहको सहयोगमा कल्पना भट्टराईको रिपोर्ट

२) प्रधानमन्त्रीज्यू, मुटु भएका सम्पादक त्यसबेला भेटिनेछन्, जब...

हिजो प्रधानमन्त्री ओलीले बोल्नुअघि कसलाई थाहा थियो कि यो सरकारको प्रशंसामा लेख्ने पत्रकार पनि छैनन् र सम्पादक पनि छैनन् । पक्कै पनि, प्रधानमन्त्रीको यो दिव्य वचन देशका सबै प्रबुद्ध सम्पादकहरुको कानमा पर्‍यो होला । यसलाई हामी प्रेस जगत्का सदस्यले प्रधानमन्त्री ओलीले सबैभन्दा पछिल्लो पटक प्रेसको हुर्मत लिन खोजेको उदाहरणका रुपमा लिन सक्छौँ । पढ्नुस् किशोर नेपालको टिप्पणी

३) चिनियाँका लामा–लामा औँला 

चिनियाँका लागि चपस्टिक औँलाकै विस्तृत स्वरुप हुन् । पुर्खाले रचेको सभ्यतालाई पच्छ्याउँदै चिनियाँले चपस्टिकमा पनि नवीनता भर्दै गए । चिनियाँहरु आफ्नो संस्कृति विदेशीले पछ्याउँदा खुसी हुन्छन् । त्यसैले त कुनै विदेशीले सहजै चपस्टिकले खाएको देखे मुक्तकण्ठले प्रशंसा नगरी रहन सक्दैनन् । पढ्नुस् लक्ष्मी लम्सालको अनुभूति

४) समानुपातिकलाई हेलाहोचो किन ?

प्रदेश ५ मा ८७ सभासद् छन् । यसमध्ये ३५ जना समानुपातिकका हुन् । त्यसमा ३० महिला छन् । प्रदेशसभाका ३३ महिला सदस्यमा ३ जना मात्रै प्रत्यक्ष निर्वाचित हुन् । यति धेरै संख्यामा समानुपातिक सदस्य भएर पनि उनीहरुले प्रदेशसभाका क्रियाकलापमा समेत हेपिएको अनुभूति गरेका छन् । जनता आवास, कृषि स्मार्ट गाउँ, योजना छनोटलगायत सरकारका औपचारिक कार्यक्रममा समानुपातिक प्रदेशसभा सदस्यलाई बेवास्ता गरिएको छ । पढ्नुस् अमृता अनमोलको रिपोर्ट 

५) संसदमै अड्किन्छन् उत्खनन् नियन्त्रण गर्ने कानुन

राजनीति शक्तिकै आडमा प्राकृतिक स्रोत–साधनमा हालिमुहाली गर्ने क्रसर सञ्चालकलाई नियममा बाँध्ने विधेयक प्रदेशसभा र सांसदको प्राथमिकतामा परेको देखिँदैन । प्रदेश २ सरकारले चुरेको दोहन रोक्न दुइटा विधेयक प्रदेशसभामा पेस गरेको महिनौँ बितिसक्यो । तर सभाको प्राथमिकतामा यी परेका छैनन् । पढ्नुस् अजित तिवारीको रिपोर्ट

६) अनि किन जाने यस्तो स्कुल ?

हाम्रा नानीबाबुहरु डराई–डराई विद्यालय गइरहेका छन् । उनीहरुलाई विद्यालयमा उन्मुक्त हाँसो हाँस्न डर लागिरहेको छ । स्वतन्त्रपूर्वक बोल्न सक्दैनन्, मुस्कुराउन सक्दैनन् । नानीहरु विद्यालयमा बस्न, शिक्षकसँग नजिक हुनै चाहँदैनन् । बालबालिका प्रेम, स्नेह, अपनत्व, स्वतन्त्र वातावरण, निरंकुशताविहीन शिक्षक र विद्यालयको खोजीमा छन् । घरजस्तै विद्यालयको खोजीमा छन्, जहाँ उनीहरुलाई डर र त्रास महसुस नहोस् । पढ्नुस् बिकेश कविनको विचार

७) बिलाए पुरातत्त्वका तारा

वीरगन्ज, बिर्ताबजारमा जन्मेका तारानन्द मिश्रले नेपालको पुरातात्त्विक अन्वेषण र उत्खनन्का क्षेत्रमा आधा शताब्दीभन्दा बढी योगदान दिए । आफ्नो सारा जीवन पुरातात्त्विक अध्ययन, अन्वेषण एवं उत्खनन्मै खर्चिए । हप्तौँसम्म बिरामी परी बेहोसै थलिएका उनी ८१ वर्षको उमेरमा यो धरा छाडेर गए, १९ पुस साँझ । पढ्नुस् भीष्म बाँस्कोटाको शब्द श्रद्धाञ्जलि