असारे विकासको मति
जोकोहीले बुझेको तथ्य हो, वर्षाको भेलमै निर्मित हुने विकासे संरचना गुणस्तरीय हुन सक्दैन । यो तथ्यबाट सरकारी संयन्त्र सधैँभरि बेखबर भइरहनुचाहिँ दुर्भाग्य हो ।
जोकोहीले बुझेको तथ्य हो, वर्षाको भेलमै निर्मित हुने विकासे संरचना गुणस्तरीय हुन सक्दैन । यो तथ्यबाट सरकारी संयन्त्र सधैँभरि बेखबर भइरहनुचाहिँ दुर्भाग्य हो ।
समयक्रमसँगै हन्डी शब्द हराउँदो छ । तर, हाम्रो अर्थतन्त्रभित्र अपराधको जालो बनेर अत्यासलाग्दो गरी भयावह रूप लिँदैछ, हुन्डी प्रथा ।
लोकतन्त्रपछि राजनीतिक पात्रहरू पनि विभूषणतिर मोहित हुँदैछन्, अर्थहीन शैलीमा ।
न्यायालय र न्यायपरिषद्मा मात्र सीमित छैन, संरक्षणवाद । चारैतिर संरक्षणवाद मौलाउँदो छ । बिचौलियाले जसरी विकृत पारिरहेको छ संरक्षणवादले पनि ।
प्रतिवेदनहरू केलाउँदा हाम्रो समाजको बदलिँदो औकात पनि बुझिन्छ ।
भ्रष्टाचार र अवैध सम्पत्तिका सन्दर्भमा कुनै बेला ‘ अकुत’ शब्द खुब प्रयोग हुन्थ्यो । सँगै शासकीय वृत्तभित्र ‘हैसियतभन्दा अमिल्दो जीवनयापन गर्ने’ वाक्य चर्चित रह्यो ।
संस्थागत रूपमा सर्वाधिक फस्टाएको क्षेत्र हो– बिचौ लिया उद्योग ।
भन्सार छुटमा सांसद–व्यापारीबीच ‘नाफा’को मोलमोलाइ चल्यो ।
बिस्तारै हराउँदै गएको 'मण्डले' शब्दले १८ असोज ०५९ पछि फेरि पुराना पञ्चहरू शासनमा एकलौटी ढंगले उदाउन थालेपछि राजनीतिक वृत्तमा फेरि भाउ पायो ।
त्यो प्रकरणले उचाइ लिने क्रमसँगै दरबारले संलग्न पदाधिकारीहरूको राजीनामा माग्न थाल्यो ।