दिल्ली दंगा : फासीवादको अभ्यास
भारतको राजधानी दिल्लीका सडकमा भड्केको हिंसा रोक्ने, क्षति कम गर्ने र शान्ति स्थापना गर्ने प्रयत्न किन भएन ?
भारतको राजधानी दिल्लीका सडकमा भड्केको हिंसा रोक्ने, क्षति कम गर्ने र शान्ति स्थापना गर्ने प्रयत्न किन भएन ?
डोनाल्ड ट्रम्पजस्ता रंगभेदी शासकले आफ्नो घाँटी राजनीतिक हिन्दुत्ववादलाई सहर्ष वरण गरे का नरे न्द्र मोदीसँग जोडे पछि अवस्था अझै विकराल बन्यो ।
दसैँ–तमासा नेपालको प्रगतिशील राजनीतिमा देखिएको स्खलनको पछिल्लो कडी हो । तर, यो अन्तिम होइन ।
पढन्तेहरु असल हुन्छन् । कसैले यस्तो ठोकुवा गरोस्, उसलाई गलत साबित गर्न खराब पढन्तेहरुको लामो सूची बनाउन बेर लाग्दैन ।
लेखकका रुपमा प्रशंसा चुलिँदा उनका राजनीतिक विचारको आलोचना सुरु भइसकेको थियो । मृत्युपछि उनका लागि छुट् याइएको विमर्शको धरातल पनि उही प्रशंसा र आलोचनाको मझधार नै भयो ।
नाफाखोर माफियाहरूले कठालो समातेका आदर्शविहीन पात्रहरूका लागि डा केसीका सामान्य माग पनि घाँडो भएका छन् ।
‘भाइब्रेन्ट पब्लिक स्फियर’का रूपमा विकसित जेएनयू बिस्तारै अतिवादी हिन्दुत्ववादको पैरवी गर्ने संस्था बन्दै जाने संकेत देख्न थालिएको छ ।
सामाजिक संघसंस्था, राजनीतिक दल र राज्यसत्ता कसैले पनि सामाजिक आन्दोलनको उपादेयतालाई आत्मसात् गरेका छैनन् ।
राज्य पुन:संरचनाको मुद्दा पूर्ण नभइसकेकाले अझै मधेस आन्दोलनको उपादेयता गुमेको छैन ।
युद्ध, कलह र विभेदले क्षतविक्षत भएको बास्क फिनिक्स चराजस्तो खरानीबाट उठेर अहिले समुन्नत बनेको छ भने हामी पनि आशावादी हुनैपर्छ ।
निजीकरणको विरो ध यथावत् राखेर निजी स्तर बाट धमाधम विद्यालय, कलेज र अस्पतालको व्यापार गर्न थालेकाहरू समे तले जनता शब्दप्रतिको मोह छोडेका छैनन् ।
समाज, पर्यावरण र मानवीय जीवनको रक्षा र प्रगति गर्ने वैचारिक अठोटबिना ‘म अरूभन्दा राम्रो र सफा छु’ भन्ने प्रचार केवल ढोंग साबित हुन्छ ।
चरिकोटमा भेट भएका बुद्धिजीवीहरू अबको राजनीति दर्शन, सिद्धान्त, विचार र निष्ठाको बलमा लडिँदैन भन्ने निष्कर्ष सुनाउँछन् ।
काठमाडौँमा मधेसी मोर्चालाई बखेडाको स्रोतका रूपमा चित्रण गरिन्छ ।
राजनीति अहिले निराशाको सबभन्दा ठूलो स्रोत भएको छ ।