निद्रा
बोकेर आँखाभरि कचेरा समयहो, म त निदाएकै रहेछु दिनदहाडै सपना डम्म सुनिएछ– आँखीभौँनेरकपालभरि सकुनी साँझलेबुनिसकेको रहेछ षड्यन्त्रको सेतो गुँड
बोकेर आँखाभरि कचेरा समय
हो, म त निदाएकै रहेछु दिनदहाडै
सपना डम्म सुनिएछ– आँखीभौँनेर
कपालभरि सकुनी साँझले
बुनिसकेको रहेछ षड्यन्त्रको सेतो गुँड
अराजक यामहरूको उष्ण राप
झेलेरै पनि यो आदिम माटोमा
ठिंग उभिँदै
अविचलित फक्रेको गुराँस देखेपछि
लाग्दैछ–
म त साँच्चिकै निदाएकै रहेछु सिंगो युग
र, फुल्नै पो बिर्सेछु
फुलेँ कि त म सायद– अर्कैको बाल्कोनीमा ?
छरेँ कि त सुवास– अर्कैको डालीमा ?
बनेर बुके एक हातबाट अर्कोमा सर्दै–सर्दै
मैले गरेको यात्रा त
फगत एक गोलचक्कर रहेछ
अहो ! कसले खन्यायो लौ–
मन्द–मन्द विष मेरो तन्द्राजस्तो गमलामा ?
जसकारण, बिर्सिदिएँ मैले आफ्नै बास्ना
र, भइदिएँ उत्तरआधुनिक कस्तुरी ?
शीतलहरले सोहोरी लगेको
यो बोसोरहित करङजस्तो डिहीमा पनि
निर्धक्क हाँसिरहेको भुइँफूल देखेपछि
लाग्दैछ–
म त साँच्चिकै निदाएकै रहेछु सिंगो युग
र, उठ्नै पो बिर्सेछु
आज,
हो ठीक आज,
गाउँ फर्केपछि थाहा भयो–
आफू फुल्ने सपना त मैले
धेरैअघि
हिँड्दा–हिँड्दै सहरको कुनै अनाम गल्लीमा
थाहै नपाई
खसालिसकेको रहेछु !
सम्बन्धित
भोको बिहान बोकेर, सँधै सँधै उदाइरहने, मेरा हत्केलाका ठेलाहरू हेर, लेख्न सक्छौ तिमी, मेरा अ...
पोस्टमार्टम स्थलबाट सूर्यबहादुर तामाङको आग्रह
जुत्ताको तलुवामुनि, सदियौँदेखि कुल्चिएका छौ तिमीले - मेरो अस्तित्व । (कविता)...
म निसास्सिइरहेको छु
मैले तिमीलाई गाउँ गाउँ अनि दलित, गरिबका बस्ती बस्तीमा आउ भनेको थिएँ । तर तिमी त सहर-बजारका...
गणतन्त्र
गाउँभरि युवाहरूको अभावमा खेत बाँझो देख्न नसकी, घरका हल गोरुसँगै, आफ्नो पनि हत्या गर्ने वृद...
एक बौद्धिकलाई प्रश्न
मेरो अन्त्यको अर्थहीन विलम्बबीच म सोचमग्न छु- अविलम्ब जागृत हुनुपर्ने मानिस कहाँ छ ? (कवित...
सृष्टिमा अन्तिम सेतो जिराफ
सत्तालाई सबैभन्दा बढी झोँक चल्छ, जब चिच्चाउन थाल्छ कोही नाङ्गो मानिस... ...