साहित्य

पोस्टमार्टम स्थलबाट सूर्यबहादुर तामाङको आग्रह

भोको बिहान बोकेर, सँधै सँधै उदाइरहने, मेरा हत्केलाका ठेलाहरू हेर, लेख्न सक्छौ तिमी, मेरा अधुरा सपनाहरूको अध्याय (कविता)

राजु स्याङ्तान

म निसास्सिइरहेको छु

जुत्ताको तलुवामुनि, सदियौँदेखि कुल्चिएका छौ तिमीले - मेरो अस्तित्व । (कविता)

सौरभ कार्की

गणतन्त्र

मैले तिमीलाई गाउँ गाउँ अनि दलित, गरिबका बस्ती बस्तीमा आउ भनेको थिएँ । तर तिमी त सहर-बजारका दलालकहाँ पो बिक्री भएछौ । (कविता)

प्रदीप परियार

एक बौद्धिकलाई प्रश्न

गाउँभरि युवाहरूको अभावमा खेत बाँझो देख्न नसकी, घरका हल गोरुसँगै, आफ्नो पनि हत्या गर्ने वृद्ध किसानलाई, तपाईंको कुन वादले सम्बोधन गर्छ ? (कविता)

अमि प्रिन्स

सृष्टिमा अन्तिम सेतो जिराफ

मेरो अन्त्यको अर्थहीन विलम्बबीच म सोचमग्न छु- अविलम्ब जागृत हुनुपर्ने मानिस कहाँ छ ? (कविता)

आहुति

केही बीउ कविताहरू

सत्तालाई सबैभन्दा बढी झोँक चल्छ, जब चिच्चाउन थाल्छ कोही नाङ्गो मानिस...

भूपिन

हत्यारा समुद्र

जे भइसक्यो, त्यसका लागि चिन्तामा नरहनु उपयुक्त होला । हार्ने, जित्ने, गुमाउने, पाउने, सुख–दु:ख सबै सहेर मनलाई विचलित नबनाउनू । (कथा)

महेन्द्र पौडेल

गरिबी घटाउने अभिजित-एस्थर सूत्र

कतिपय सत्तासीनहरू जनता उन्नत र सम्पन्न भएको देख्न चाहँदैनन् । जनता सम्पन्न भए आफ्नो सत्ता कमजोर हुने उनीहरू ठान्छन् । सत्ताको यही मानसिकताका कारण गरिबी मेटिँदैन ।

पेम्पा तामाङ