खुर्पेचाँद (राजकुमार बानियाँको कविता) #Podcast
कहिलेकाहीँ यस्तो लाग्छ- मायाको डल्लाले हिर्काओस् कसैले । हल्लिरहोस् मुटुको धड्कन । बर्सिरहोस् आकाश कुसुम । भइहोस्, रोमान्टिक मनसुन ।
कहिलेकाहीँ यस्तो लाग्छ-
मायाको डल्लाले हिर्काओस् कसैले
हल्लिरहोस् मुटुको धड्कन
बर्सिरहोस् आकाश कुसुम
भइहोस्, रोमान्टिक मनसुन ।
कहिलेकाहीँ यस्तो लाग्छ-
बैँसले सुसाओस् जिन्दगी
ढकमक्क होस् मनको बारी
घमाइलो होस् सिङ्गै उमेर ।
कहिलेकाहीँ यस्तो लाग्छ-
खुर्पेचाँद उपहार देओस् कसैले
लगाइदिन पाऊँ कुमारी चुल्ठोमा
आफैँमा धन्य होस् खुर्पेचाँद ।
सम्बन्धित
भोको बिहान बोकेर, सँधै सँधै उदाइरहने, मेरा हत्केलाका ठेलाहरू हेर, लेख्न सक्छौ तिमी, मेरा अ...
पोस्टमार्टम स्थलबाट सूर्यबहादुर तामाङको आग्रह
जुत्ताको तलुवामुनि, सदियौँदेखि कुल्चिएका छौ तिमीले - मेरो अस्तित्व । (कविता)...
म निसास्सिइरहेको छु
मैले तिमीलाई गाउँ गाउँ अनि दलित, गरिबका बस्ती बस्तीमा आउ भनेको थिएँ । तर तिमी त सहर-बजारका...
गणतन्त्र
गाउँभरि युवाहरूको अभावमा खेत बाँझो देख्न नसकी, घरका हल गोरुसँगै, आफ्नो पनि हत्या गर्ने वृद...
एक बौद्धिकलाई प्रश्न
मेरो अन्त्यको अर्थहीन विलम्बबीच म सोचमग्न छु- अविलम्ब जागृत हुनुपर्ने मानिस कहाँ छ ? (कवित...
सृष्टिमा अन्तिम सेतो जिराफ
सत्तालाई सबैभन्दा बढी झोँक चल्छ, जब चिच्चाउन थाल्छ कोही नाङ्गो मानिस... ...