महँगी अहिले देशको पहिलो समस्या भन्दा पनि हुन्छ । किनभने देशमा कुनै समस्या छ कि भनेर कसैलाई सोध्यो भने आउने पहिलो जवाफ नै यही हुनेछ– महँगी । जताततै महँगीकै मात्र चर्चा भएपछि आपूर्ति मन्त्रालयका सचिवलगायतको पूरा टोली नै महँगी अनुगमन गर्न गएछ ।

टोली बजारको मध्य भागमा पुग्यो अनि पसल–पसल गएर सामानको भाउ साेध्न थाल्यो । एउटा किराना पसलमा गएर सचिवले एक बट्टा चिया मागे । सोधे, ‘कति हो यो बट्टाको ?’

एक किलोवाला बट्टा थियो । साहूजीले भने, ‘२ सय १० हो । राम्रो माल हो सर ।’

‘२ सय १० !’ सहसचिव छक्क परे । ‘सााच्चै २ सय १० नै हो ? गल्ती भन्नुभयो कि क्या हो ?’

‘होइन सर, २ सय १० नै हो ।’ साहूजीले भने ।

‘भाउ त साह्रै घटिसकेको रहेछ । अस्ति हाम्रो अफिसमा यही चिया ४ सय २० मा ल्याएको थियो । अहिले २ सय १० मा पाउन थालेछ ?’ सहसचिवले भने ।

टोली स्टेसनरी पसल पुग्यो । सचिवले एउटा रजिस्ट्री कापी लिँदै सोधे, ‘कति पर्छ यो ?’

साहूजीले भने, ‘३ सय हो सर, २ सय ७५ रुपैयाँमा लग्नुस् न ।’

‘अरे, यसको पनि भाउ घटिसकेको रहेछ, सहसचिव पुन: चकित भए, ‘अस्ति यही रजिस्ट्री हाम्रो अफिसले ५ सयमा किनेको थियो । बिलै छ ।’

टोलीले यसरी नै विभिन्न पसलमा पुगी सामानको भाउ सोध्न थाल्यो । जति सामानको भाउ सोध्यो, ती जम्मैको भाउ आफूले किन्नेभन्दा ज्यादै सस्तो रहेछ । 

टोली फर्कियो । अनि, अफिस पुग्नेबित्तिकै रिपोर्ट तयार गर्‍यो– बजारमा महँगी व्यापक छ भन्ने गुनासो त केवल हल्ला मात्र रहेछ । वास्तवमा बजार भाउ अत्यन्त सस्तो छ । सरकारले किन्ने भाउभन्दा जनताले किन्ने भाउ ज्यादै कम रहेछ । अत: देशमा महँगी बढेको आरोप सत्य नभएको अनुगमनको ठहर छ ।