१२ वर्ष पुरानो मुद्दा ब्युाताएर आफ्ना सांसदलाई पक्राउ गरेकामा कांग्रेस सभापति शेरबहादुर देउवा क्रुद्ध भएका छन् । सांसद मोहम्मद आफताव आलममाथि १२ वर्षअघि मान्छे मारेको, जिउँदै पोलेको, घाइते बनाएको भन्ने आरोप छ । अब १२ वर्षअगाडि कहाँ के भयो, कसलाई पो सम्झना छ र ! बिर्सिसकेको त्यस्तो कुरालाई आधार बनाएर सांसदजस्तो मान्छेलाई पक्राउ गर्न पाइन्छ ? 

अब एकछिनलाई मानी पनि हालौँ कि सांसद आलमले १२ वर्षअघि मान्छे मारेका पनि होलान्, जिउँदै जलाएका पनि होलान्, हातखुट्टा भाँचेका पनि होलान् । तर उनले त्यतिबेला जे–जति गरे, त्यो त देश र जनताकै लागि गरेका हुन् किनभने त्यसो नगरी चुनाव जित्न सक्ने अवस्था थिएन । चुनाव जित्नकै लागि उनले त्यो सबै गरेका हुन् । चुनाव जित्ने किन ? देश र जनताको सेवा गर्न होइन ? 

चुनाव जितेर सांसद बन्ने । सांसद बनेर मन्त्री हुने । मन्त्री भएर देश र जनताको सेवा गर्ने । उनले यही मकसदका लागि त्यो सबै कार्य गरेका हुन् । त्यति नगरिए देश र जनताको सेवा नै गर्न नपाइने अवस्था थियो । अब उनी परे, देश र जनताका लागि जे गर्न पनि तयार हुने । कहिलेकाहीँ राष्ट्रियताको कुरा आउँदा हामी भन्ने गर्छौं नि, अरे ! आइपरेको खण्डमा देशका लागि ज्यान दिन पनि तयार छु, ज्यान लिन पनि तयार छु ! बस्, यो पनि यही हो । उनी  देश र जनताका लागि मान्छेलाई जिउँदै पोल्न पनि तयार भए ।

भएको यत्ति हो । तर सरकारले मान्छेलाई जिउँदै पोल्नुको पछाडि लुकेको राष्ट्रवादी भावनालाई पूरै नजरअन्दाज गरी आरोप लगाउँदा कुनचाहिँ नेताको चित्त दुख्दैन ? देउवाको चित्त दुखाइ यसैमा हो ।