“हामीले सामन्तवादी व्यवस्था फाल्यौँ । तर आफ्नै नेताहरूको दिमागबाट हटाउन सकेनौँ । नेताहरू पनि सामन्तवादी र पितृसत्तात्मक सोचले ग्रसित छन् । हैन भने यति ठूलो पार्टीको सचिवालयमा महिला पनि हुनुपर्छ भनिरहनुपर्ने हो र ? ”

पूर्वएमालेका एक उपाध्यक्ष वामदेव गौतमलाई नेकपाको उपाध्यक्ष बनाउने प्रस्ताव गरिएको छ, तपाइर्ं भने अझै सचिवालयबाहिर...

दुई भिन्न आन्दोलन, विचार र पृष्ठभूमिका कम्युनिस्ट पार्टी मिलेर नेकपा बन्नुलाई हामीले गर्वको विषय मानेका छौँ । यो चानचुने एकता थिएन । त्यसैले निर्वाचित उपाध्यक्ष त्यागेर एकतालाई सघाएकै हो । वामदेव कमरेडलाई उपाध्यक्ष बनाउन लागिएकामा मेरो भन्नु केही छैन । ९ सदस्यीय सचिवालयमा दुई महिला थपेर ११ सदस्यीय बनाउँदा के बिगि्रन्थ्यो ?

तपाईंलाई मुख्यमन्त्री बन्नचाहिँ कसले रोक्यो ?

भन्न हुन्छ-हुँदैन, त्यसमा राष्ट्रपतिजी पनि लाग्नुभयो । अध्यक्षले समेत चाहनुभएन । गुटबन्दी नगरिएको भए सांसदलाई होटलमा राखेर भोट हाल्ने बेला मात्र किन ल्याइयो ? सातमध्ये एउटा महिला मुख्यमन्त्री हुँदा कसैले छिः भन्थेनन् होला । मलाई चुनावदेखि भाग्ने तपाइर्ं भनियो । अष्टलाई ल्याउनुहुन्न भनेर योजनाबद्ध रूपमै लागिएको रहेछ । आफ्नै पार्टीभित्र यतिसम्म धोका दिइन्छ भन्ने मैले सोचेकै थिइनँ । 

चुनावअघि नै शीर्ष नेतृत्वबाट मुख्यमन्त्रीको आश्वासन दिइएको थियो ?

म पार्टी काम गर्ने, संसदीय फाँटबाट बिदा लिने मनस्थितिमा थिएँ । तीन पटक सांसद र दुई पटक मन्त्री भएँ । अरूले पनि अवसर पाउनुपर्छ भन्ने विचार थियो । केपी कमरेडले बारम्बार प्रस्ताव गर्दासमेत ०७२ सालमा मन्त्री हुन गइनँ । प्रदेश ३ को सचिवालय बैठकले मुख्यमन्त्री हुने गरी मलाई काठमाडौँ- ८ ( ख) बाट उम्मेदवार बनाउने निधो गरेको थियो । चुनाव जितेपछि डोरमणि पौडेलजीले पनि तपाइर्ंको मन्त्रिपरिषद्मा मन्त्री भएर काम गर्ने इच्छा छ भन्नुभएको थियो । तर अकस्मात् उहाँ नै उम्मेदवार भएर आउनुभयो ।

राष्ट्रपति वा अध्यक्ष ओलीले तपाईंलाई किन चाहनुभएन ?

थाहा छैन । मैले स्थायी कमिटीमै संघीयतामा पहिलोपल्ट जान लागेकाले वरिष्ठ नेताहरूले नेतृत्व लिनुपर्ने कुरा उठाएकी थिएँ । शंकर पोखरेल, पृथ्वीसुब्बा गुरुङ त्यसरी नै प्रदेशमा गएका हुन् । मैले त केपी कमरेडलाई कहिल्यै पनि नकारात्मक ढंगले हेरेकी छैन । तर मलाई हराइयो । मैले बालकोटले हरायो भनिदिएँ । केपी कमरेड मसँग रिसाउनुभयो । अध्यक्षले चाहँदाचाहँदै त मैले पक्कै हारेकी होइन होला । विद्याजीलाई मैले भूमिगत कालमै चिनेकी हुँ । ०४६ सालको जनआन्दोलनअघि म अनेमसंघकी अध्यक्ष हुँदा उहाँ केन्द्रीय सदस्य हुनुहुन्थ्यो । माक्र्सवादीसँग एकतापछि सहाना ( प्रधान) दिदी अध्यक्ष हुनुभयो, म महासचिव । पछि विद्याजी अनेमसंघ अध्यक्ष हुनुभयो, म महिला विभाग प्रमुख । खराब सम्बन्ध त होइन तर त्यस्तै भयो ।

तपाईंले पनि त उहाँलाई राष्ट्रपतिमा दोहोरिन रोक्न खोज्नुभयो...

एउटै व्यक्तिले दोहोर्‍याई-तेहर्‍याई अवसर पाउनु हुन्न भन्ने मेरो कुरा थियो । राष्ट्रपतिमा झलनाथ खनाललाई लैजाऔँ भन्ने प्रस्ताव मैले राखेकी हुँ । विद्यालाई नदोहोर्‍याउन त्यति धेरै जोडबल गर्नुमा मुख्यमन्त्रीमा मैले पाएको धोकाको आक्रोश पनि थियो ।

राष्ट्रपतिसँग अहिले कस्तो छ सम्बन्ध ?

उहाँ राष्ट्रपति भएपछि म एक पटक शीतलनिवास गएकी छु । त्यत्ति हो । राष्ट्रपतिले नबोलाई अर्को भेट हुने कुरा पनि भएन ।