लाटो पहाड  कृतिका लागि यस वर्षको ‘पद्मश्री साहित्य सम्मान’ पाएका छन्, उपेन्द्र सुब्बा, ४२ ले । मोहन मैनालीसँग संयुक्त रूपमा दुई लाख राशिको पुरस्कारप्राप्त सुब्बाका तीन कवितासंग्रह समेत प्रकाशित छन् ।

तपाईं त चिनिएको कवि । कथाको पहिलो पुस्तकमै पुरस्कार पड्काउनुभयो त ?

ठीकै हो । साथीभाइको करकापले कथासंग्रह तयार भयो । पुरस्कार पनि आइलाग्यो । तर, अझै पनि मेरो मोह कवितामै छ ।

पुरस्कार पाएपछि कस्तो प्रतिक्रिया पाइरहनु भएको छ ?

मेरो सरसंगत साह्रै सानो छ । संगतका साथी त खुसी नै भएका छन् । मैले पुरस्कार पाउँदा दुखेसो पोख्ने साथीभाइ भेटेको छैन ।

आफूलाई अल्छी लेखक भन्नु हुन्थ्यो । १३ वटा कथा लेख्न कति समय लाग्यो ?

मलाई एउटा कथा लेख्न दुई महिना लाग्छ । १८, २० वटा कथा लेख्छु भनेको सकिनँ अनि लिम्बू फिल्म ‘केबा कोक्मा’को स्क्रिप्टलाई लाटो पहाडका रूपमा अनुवाद हानिदिएँ । यो पुस्तक अल्छीपनकै उपज हो ।

कविता र कथामा कुन सजिलो ?

कवि एकलकााटे, गफ गर्न नजान्ने अनि ब्वायफ्रेन्ड, गर्लफ्रेन्ड नभएका मान्छे हुँदा रहेछन् भने आख्यानकार लामो गफ दिन सक्ने, १०–१२ जना ब्वायफ्रेन्ड, गर्लफ्रेन्ड भएका । कथा त मेरो कपको कफी होइन ।

तपाईंका कथामा आञ्चलिक शब्द ज्यादा छन् । अन्य भेगका पाठकले कसरी लिएका छन् ?

मेरो समुदायका पाठक लिम्बूवान क्षेत्रका कथा लेखेर संवादमा ल्याइदिएकोमा खुसी भएका छन् भने पोखरालगायतका पश्चिमी क्षेत्रका पाठकलाई बुझाउन अलि गाह्रो भयो ।

गुरुप्रसाद मैनालीमार्का पुरातन शैलीमा कथा लेखेको आरोप पनि छ नि ?

नयाँ शैलीमा लेख्ने क्षमता नभएर पनि होला । कुनै लिम्बूले यी कथा लेखेको हुन्थ्यो भने म अघि सर्ने पनि थिइनँ ।

अबको प्रोजेक्ट के छ ?

यस वर्ष बिरामी आमाका लागि उपचार खर्च माग्दा साथीभाइले पत्याएनन् । बरु, उपन्यास लेख्ने वाचा गराएर प्रकाशकहरूले ५, ६ लाख रुपियाा दिए । त्यसैले दुई वर्षभित्र राम्रो भए पनि नराम्रो भए पनि एउटा उपन्यास लेख्ने विचारमा छु ।