छोराले चिकित्सा अध्ययनका लागि प्रवेश परीक्षा दिएका छन् । बाबु रक्सीको बोतल छोराका अगाडि राखेर भन्छन्, 'तिम्रो नाम निस्केपछि सँगै पिउनुपर्छ ।' कदाचित नाम ननिस्के के गर्ने, त्यो भने बताउँदैनन् । नतिजा आउँदा छोरा फेल हुन्छन् । मानसिक दबाब थेग्नै सक्दैनन् । घरको छानाबाट हाम फालेर आत्महत्या प्रयास गर्छन् । नितेश तिवारी निर्देशत फिल्म छिछोरेको मुख्य पात्र बाबुले बल्ल चाल पाउँछन्, कम्तीमा फेल हुँदाको पनि विकल्प राखेको भए छोराले मर्ने कठोर निर्णय गर्दैनथ्यो । दिमागमा गम्भीर चोट लागेको छोरालाई नयाँ जीवन दिन बाबुले के-के गर्छन् ? फिल्म यही सवाल वरपर घुमेको छ । बाबु अनिरुद्ध बनेका छन्, सुशान्तसिंह राजपुत । छोरा राघवचाहिँ मोहम्मद समद ।

दंगलमा दुई छोरीलाई कुस्तीमा गोल्ड मेडल जिताउन मरिमेटेका बाबुको कथा भनेर नितेशले काफी प्रशंसा बटुले । फिल्मले बक्सअफिसमा रेकर्ड राख्यो । दंगलको सशक्त पाटो भनेकै संवदेनशील विषयलाई विश्वसनीय र मनोरञ्जनात्मक ढंगले व्यक्त गरिनु हो । यसलाई 'इन्फोटेनमेन्ट' भन्ने गरिन्छ । छिछोरेमा नितेशले यही गुणलाई निरन्तरता दिएका छन् । किशोर-किशोरीमा पढाइको बोझ, होस्टेल जीवन र सम्बन्धविच्छेदका विविध रुपरेखालाई पटकथामा बुनिएको छ ।

छोराको उपचारमै खटिरहेका बेला अनिरुद्धका कलेज पढ्दाताका साथी अस्पताल आइपुग्छन्, सेक्सा (वरुण शर्मा), डेरेक (ताहिर राज), एसिड (नवीन पोलिसेट्टी) आदि । उनीहरुसँगै पढेकी राघवकी आमा माया (श्रद्धा कपुर) अस्पतालमै हुन्छिन् । तर अनिरुद्धसँग उनको सम्बन्धविच्छेद भएको हुन्छ । होस्टेल 'लुजर्स' का रुपमा चिनिने अनिरुद्धको समूहको दाग हटाएको र अन्य रमाइला पल राघवलाई सुनाउँछन्, जसले 'थेरापी' झैँ काम गर्छ ।

छिछोरेमा एकसाथ सन् नब्बेको दशक र अहिलेको समयलाई देखाइन्छ । मुख्य कलाकार सबैका दुई हुलिया छन् । नितेशले सुन्दर शैलीमा 'फ्ल्यासब्याक' खोतल्दै लगेका छन् । अनिरुद्धको समूहकोविगत मनस्थिति र आजको मनोविज्ञानमार्फत उमेरसँग आउने परिवर्तन अनुभूत हुन्छ । खासमा उनीहरुले आफ्ना अनेक गल्तीमा स्वीकारोक्ति गरिरहेका हुन्छन् । यसले जीवनबाट हरेश खाएर मृत्युको बाटो रोजेको राघवलाई हौसला दिन्छ । जीवनमा सफलता ठूलो कुरो नभई जीवननै ठूलो हो भन्ने बोध गराउनु फिल्मको सशक्त पाटो हो ।

होस्टेल बसाइमा अनिरुद्धको समूहका हर्कतचाहिँ रुचिकर छैनन् । उही नयाँ साथीसँगको लफडा, खिचातानी र झगडा । बलिउडका अन्य फिल्ममा झैँ छिछोरेमा पनि होस्टेल बस्ने विद्यार्थीको ध्यान पढाइभन्दा खेलमा ज्यादा हुन्छ । प्रतियोगिताको उपाधि जित्न मरिहत्ते गर्छन् । होस्टेलमै अर्को झगडिया तर खेलमा अब्बल ग्याङ हुन्छ । यस्तो बासी तफ्वले बेलाबेला मोहभंग गर्छ । कतिपय दृश्यमा घरि थ्री इडिएट्स त घरि जो जिता वो सिकन्दरको झल्को आउँछ । तर कथावाचनमा नितेशको मौलिकपन आभास हुन्छ ।

छिछोरेमा धेरै चरित्र भए पनि हरेक अलग-अलग छन् । साथीबीचको दोस्ती र वैमनस्य देखाउने मामलामा नितेश सफल छन् । त्यस्तै, पढेलेखेका दम्पतीबीच उत्पन्न हुने आपसी असमझदारी र त्यसले सन्तानमा पर्ने नकारात्मक असरको पाटोलाई पनि यथार्थपरकदेखाइएको छ । अनिरुद्ध र मायाबाहेक अन्य पात्रको व्यक्तिगत जीवनलाई भने वास्ता गरिएको छैन । क्लाइमेक्सतिर अनिरुद्धको 'कन्फेसन' उतिविघ्न पत्यारिलो लाग्दैन । फिल्म सकाउन निर्देशकलाई हतारो भएझैँ लाग्छ ।

सुशान्तसिंह राजपुतले आफ्नो अभिनय कुशलता पस्किएका छन् । विद्यार्थी र बुबाको फरक भूमिकामा उनी उत्तिकै स्वाभाविक लाग्छन् । श्रद्धा कपुर, वरुण शर्मा, ताहिर राजको प्राकृतिक अभिनयले फिल्ममा मजबुत बनाएको छ । 'ओ दिन...' र 'कल कि हि वात हे...' जस्ता गीतले फिल्मको मर्म आत्मसात् गरेका छन् । विषय छनोट र वजनदार प्रस्तुतीकरणले निर्देशक नितेशलाई प्रशंसाका हकदार बनाएको छ ।

छिछोरे  कालजयी होइन तर सूत्र र बजारु मसलाबाट आंतकित बलिउडमा यसको उपस्थिति सकारात्मक मान्नुपर्छ । कम्तीमा फिल्म हेरिसकेपछि दर्शकमा सवाल पैदा गर्छ, खासगरी हाम्रो शैक्षिक प्रणालीको सम्बन्धमा ।