भर्जिन ब्वायका लेखहरु

बित्थामा कांग्रेसी आरोप

चुनावताका कांग्रेसले बोलेको थियो– ‘कम्युनिस्टको सरकार अधिनायकवादी हुन्छ । त्यस्तो शासनमा रुन पनि पाइँदैन ।’ तर, प्रधानमन्त्री केपी ओलीले कांग्रेसको आरोपलाई लोप्पा मात्र खुवाएनन्, रसातालमै डुबाउने भए ।

अब फेसबुके क्रान्ति !

असार लागेपछि चटारो हुन्छ । केही न केही त गर्नैपर्छ । कम्युनिस्ट सरकारलाई पनि बहुत चटारो छ । कामको फेहरिस्त देखाउने हतारो छ । तर, गर्ने के ? मन्त्री स्वयं खेतबारीमा पस्नु भएन । काठमाडौँको सडकमा कोदाली लिएर हिलो सोहर्ने कुरा पनि आएन ।

कांग्रेसलाई अवसर

कांग्रेस नेता शेरबहादुर देउवालाई बाल्यकालदेखि चिन्ता थियो कि कम्युनिस्ट तानाशाह आएपछि जनताले रुनसमेत पाउँदैनन् । जनताको आँसु–हाँसोको जिम्मा लिएका जिम्मेवार नेताको भयलाई धेरै राष्ट्रवादीले गैरजिम्मेवार ठहर्‍याए र हाँसोमा उडाइदिए ।

भो, डिस्टर्ब नगरौँ

कम्युनिस्ट सरकार ‘समृद्धि’को विश्वकप उचाल्ने ध्याउन्नमा छ । बोलेर मात्र कप हात पार्न सकिन्न । मैदानमै उत्रिन पर्‍यो, ह्याट्रिक गर्नैपर्‍यो । वामपन्थीहरुले झुक्याएर हानेको पहिलो गोल हो– पेट्रोलियम पदार्थमा मूल्यवृद्धि ।

प्रचण्ड–बादल बातचित

प्रचण्ड: मैले तपाईंलाई जति माया गरे पनि तपाईंलाई कुर्सी नफाप्दो रैछ कमरेड ।बादल : अनि, कमरेड, यो कुरा रेड बुकमै लेखिएको छ कि तपाईंको निजी जोखना हो ?

फसादमा सांसद

पार्टी एकताअघि प्रचण्डले पुल भत्काएर आएको कुरा गर्जेरै बोले । प्रधानमन्त्रीले पनि भर्खरै सगर्व फेरि दोहर्‍याए– ‘नेपाललाई तुइनमुक्त बनाउँछु ।’

नयाँ बेहुली कस्ती ?

संविधानमा तय गरिएकै साइतमा बजेटको घुम्टो खोलियो । मानौँ– बेहुली हो बजेट । बेहुलीको अनुहार हेरेपछि चौतर्फी चर्चा चल्यो ।

हात होइन, दाात चलाऊ

राष्ट्रपतिले संसद्–सम्बोधनमा ‘सम्माननीय सभामुख’ र ‘अध्यक्ष महोदय’को सट्टा अन्यथा उच्चारण गरेकामा कांग्रेस नेता मिनेन्द्र रिजाललाई असह्य भएछ । लोकतन्त्रको चीरहरण भयो भने के गर्ने ? प्रधानमन्त्री केपी ओलीले उनलाई च्यालेन्ज गरेछन्, ‘९ गते जिब्रोमा धार लाएर आउनुहोला ।’

सत्तामा ढुंगा नहानौँ

३ जेठ आउनासाथ एमालेजनको एउटा जबर्जस्त माग आउँथ्यो दुई दशकयता, मदन भण्डारीको हत्यारा पत्ता लगाऊ । दासढुंगा काण्डका दोषीलाई कारबाही गर । आदि–इत्यादि । यस वर्ष त्यस्तो आवाज उठेन ।

सत्तामा ढुंगा नहानौँ

३ जेठ आउनासाथ एमालेजनको एउटा जबर्जस्त माग आउँथ्यो दुई दशकयता, मदन भण्डारीको हत्यारा पत्ता लगाऊ । दासढुंगा काण्डका दोषीलाई कारबाही गर । आदि–इत्यादि । यस वर्ष त्यस्तो आवाज उठेन । उठेको सुनिएन । दासढुंगा–काण्ड यस्तो मुद्दा भइदियो, एमाले प्रतिपक्षमा हुँदा अनुसन्धानको माग चर्कने, सत्तामा हुँदा चुपचाप बस्ने ।

बल गरौँ मेयरसाप

पोखरा–लेखनाथ (पोले) महानगरपालिका–२१ का वडाध्यक्षले गजबको घोषणा गरेछन्– तीन वर्षभित्र आफ्नो वडालाई एक हातमा बियर र अर्को हातमा गर्लफ्रेन्ड लिएर हिँड्न मिल्ने स्थल बनाउने ।

दाल गल्यो कमरेड

उहिले–उहिले प्रचण्डको रापताप थियो । उनलाई कुनै माइकालालले गलाउन सक्दैनथ्यो । बिस्तारै संसदीय चक्काले पेल्न थालेपछि उनी पुष्प–कमल भए ।

खेलौना रेलको चिन्ता ?

कांग्रेस नेता प्रदीप गिरीले एक कार्यक्रममा उद्घोष गरेछन्– नेपालमा रेल आउन सक्दैन । आए पनि खेलौना–रेल मात्र आउनेछ ।

खुट्टा ताछ्ने आइडिया

उहिल्यै–उहिल्यै हामीलाई आफ्नो खुट्टाकै नापोमा जुत्ता पाउन पसल–पसल चहार्नुपथ्र्यो । तर, अब हाम्रा दु:खलाई प्रधानमन्त्रीले दूरदूर गरिदिने भए ।

हेलमेटको शक्ति

सरकारले रेल ल्याओस्, ठीक छ । बगरै–बगर पानीजहाज कुदाओस्, सहिन्छ । तर, रेल–जहाज ल्याउनका लागि मोटरसाइकल हटाउन आवश्यक छ ?