आत्मदाहको साटो माधवी
आत्मदाह गरेर शासकहरूको मन फेर्ने कुरा भावनात्मक बढी र वस्तुनिष्ठ कम हुने ठानेँ ।
आत्मदाह गरेर शासकहरूको मन फेर्ने कुरा भावनात्मक बढी र वस्तुनिष्ठ कम हुने ठानेँ ।
उनले जीवनमा कहिल्यै पनि नमुस्कुराउने कसम खाएको बताइन् । मलाई बडो अनौठो लाग्यो ।
नेपालमा चिनियाँ प्रभाव र चलखेल बढाउन तुलसी गिरीको ठूलो हात छ ।
बीपीले भाषण सुरु गरे । राजाले पोखरादेखि नेपालगन्जसम्म पुगेर कांग्रेसको सरकारविरुद्ध बोलेका कुराको खण्डन गर्दै थिए, यत्तिकैमा एकाएक नौ–दस जनाको सशस्त्र सैनिक टोली मञ्चपछाडि आएर उभियो ।
र, त्यही पैसाबाट समीक्षाको प्रकाशन प्रारम्भ भयो, २४ फागुन ०१६ सालबाट ।
बीपीका पिता कृष्णप्रसादले नेपालीको असली रूप दर्साउने ‘पार्सल’ चन्द्रशमशेरका नाममा उनको दबारमा पठाउँदा मेरा पिताजी दरबारमै काम गर्नुहुन्थ्यो ।
खाना खाने बेलामा एक–एक कचौरा झोलसहित मासुका एक–दुई पिस राखेर टक्र् यायौँ । पुष्पलालले त ‘राँगोको सिंगो टाउको खाने मलाई दुई चौटा मासु के दिएको !’ भनेर कचौरा नै पर सारिदिए ।
वीरगन्जका व्यापारीले चलाइरहेको दोहोरो खाताको विरोधमा सञ्चालित आन्दोलनको छानबिनका लागि भारतीय दूतावासकै कर्मचारीलाई पठाइनु त्यहाँका राजनीतिक दल मात्र होइन, नेपालीभाषी व्यापारीहरूका निम्ति पनि सह्य कुरा थिएन ।
कम्युनिस्ट पार्टीको सदस्यता प्राप्त गरेको खुसीयालीमा मैले २००८ सालको असार महिनामा वीरगन्जमा शैलेन्द्रकुमार र धनुषचन्द्रलाई सानो भोज दिने उद्देश्यले डेरामा निम्तो गरेको थिएँ ।
‘राम राम’ भन्दै कुप्रो परेर एकै ठाउँमा गुजुल्टो परेर बसेको त्यो दृश्य ज्यादै कारुणिक र हृदयविदारक थियो ।
शिक्षकहरूमा विभाजन ल्याउन नसके पनि किशोरेन्द्रविक्रम शाहले सोमनाथ झामार्फत विद्यार्थीबीचमा फाटो ल्याए ।
बिहारमा गएर पढाउनेबारे घर सल्लाह हुँदा पिताजीले ‘भारतका नेपालीले जे जति गरे पनि यहाँ उनीहरूलाई उन्नति गर्न दिइँदैन, आफ्नो जायदाद, परिवार सबै नेपालमा रहेकाले बरू उतै गएर केही गर्ने हो कि !’ भन्ने कुरा गर्नुभयो ।
मैले शंकरशमशेरको स्वीकृति लिएर ती गहनाको तस्बिर खिचेँ । गहनाका डिब्बा पनि मेरो साथमै रहे । मलाई उकुसमुकुस भयो, कतै यी गहना हराए भने मेरो के हाल होला भनेर ।
आन्दोलनमा यसरी गोली लागेर ढलेका ती स–साना युवा विद्यार्थी सम्झँदा आफू गोली लाग्नबाट बचेकामा खुसीभन्दा पनि पछुतो लाग्छ । सोच्छु, कलिला ती बालकले त्यो पीडा र बेदना कसरी झेले होलान् ?
'मै मदनमणि दीक्षित भी वह फूलकी माला लेना चाहता हुँ । मेरे पास पैसे तो नही हैँ, ये हीरे की रिङ देकर मिल सकता है तो माला दिजिए ।’