18.12°C
बोजुबजै, वर्ष ४
भृकुटी राई र इतिशा गिरीले नारीवादी कोणबाट चलाइरहेको पोडकास्ट बोजुबजै हाम्रोमा चल्ने एकतर्फी विमर्शभन्दा बिलकुलै भिन्न छ ।
व्यक्तिचित्र
कलाको डुंगामा सवार जोडी
ईशान केही समयदेखि डुंगालाई क्यानभासमा उतारिरहेका छन् भने सविता काइँयोलाई ।
नयाँ जमानाको कथा खजाना
बुबाआमाको नाममा चिठी लेखेर झोलामा राख्दाराख्दै लेखक बनिसकिछन्, दुर्गा ।
बुबाको प्रेरणाले अघि बढेको सरानाको संगीत यात्रा
मदनकृष्ण श्रेष्ठ, बुबाको नाम नै काफी थियो उनलाई । तर उनले यो सजिलो बाटो रोजिनन् ।
क्यामेराको बाटो
नरेन्द्र श्रेष्ठ २४ वर्षदेखि क्यामेराको बाटो हिँडिरहेका छन् । स्वयम्भूको सिरिजदेखि भूकम्पमा खण्डहर बनेका सम्पदा, अस्ट्रेलियन ओपनदेखि ग्रान्डस्लाम, चीनको जी–ट्वान्टी बैठक, बाराक ओबामा, भ्लादिमिर पुटिन आदि महारथीलाई उनले आफ्नो क्यामेरामा समेटे ।
हिरा बिजुली, जसले कर्णालीमा व्यावसायिक नाटकघर जन्माए
प्रचण्ड, बाबुराम भट्टराईजस्ता नेताहरू कर्नाली दख्खिन बग्दो छ नाटक हेर्दा रोएको देखेका थिए, हिराले ।
अर्थात् सुजीव शाक्य
कुनै बेला बढ्तै सकारात्मकतावादी देखिने सुजीवमा अब भने आलोचनात्मक धारणाले बास गर्न थालेको हो त ?
विपिनको बोध
इमानदार भएर काम गरुन्जेल चल्ने हो, नत्र कसैले वास्तै गर्दैनन् । झन् कलाकारले त हरेक पटक आफूलाई सिद्ध गर्न सक्नुपर्छ ।
कन्सेप्टमा रमाउने कलाकार
कन्सेप्टमा रमाउने कलाकार हुन्, जो कुनै पनि मिडियामा आफ्नो सिर्जना उत्कृष्ट ढंगले प्रस्तुत गर्छन् ।
विश्वका साथी
अवकाश जीवनलाई सिर्जनशील बनाउँदै साहित्यकर्मी तीर्थराज वन्त
घुमन्ते युवराज
रंगमञ्च नेपाली भाषामा मात्रै सीमित भयो, मातृभाषामा पनि हुनुपर्छ भन्ने मेरो मान्यता हो ।
सुल्तान अफ स्ट्रिङ्स
गिटार मेरो प्यासन, प्रोफेसन मात्र होइन, थेरापी पनि हो ।
जब केदारको मन भाँडियो...
नेपाली रंगमञ्च व्यावसायिकताउन्मुख छ, दर्शक बाक्लिँदै छन्, नवीन प्रयोगको प्रयत्न भइरहेको छ, नाटकको आयतन फराकिलो बनाइँदै छ, यी सुखद कर्मका एक उज्याला अभियन्ता हुन्, केदार ।
‘...तपाईंलाई कविताको पाप लाग्छ’
कविताको कलात्मक प्रस्तुतिका लागि लेख्नु र कन्ठ गर्नु पहिलो खुड्किलो हो ।
‘क्लाउड नाइन’ मा बसिरहन नरुचाउने न्युयोर्क नगरीका फेसन डिजाइनर
अमेरिकाका राजनीतिक मुद्दालाई प्रबल पोसाकका माध्यमबाट देखाउँछन् । उनका कलेक्सनले अमेरिकी समाजको सुरुआत र त्यसको जरालाई पुनर्मूल्यांकन गरेको छ ।
साहित्यका ‘ब्याड ब्वाय’
नारायण ढकालको अराजक नालीबेली
यतीमा रमेको मन
कला स्वतन्त्र हुनुपर्छ भन्ने भनाइमा सबैको एकमत छ । तर स्वतन्त्र दबाबबिना सिर्जना गर्न सम्भव होला ? महर्जनलाई मूर्ति बनाउने काम साधनाजस्तै लाग्छ ।
‘खनि हो यामु’
आफ्ना हरेक गीत आफैँ लेख्ने तृष्णा भन्छिन्, “मेरा लागि युट्युब भ्युज मात्र अब्बलताको मानक होइन ।”
खाँटी अनुवादक
थुप्रैचोटि अन्तिम घोषणा गरे खगेन्द्र संग्रौला, ७४, ले । अन्तिम, अन्तिम भन्दाभन्दै विदेशी भाषाका पुस्तक अनुवादको सुसेधन्दा छाड्न सकेनन् ।
क्यानभासमा पार्क
आर्टिस्टिक पार्क बनाउन सके मालीले काम पाउँछ, आर्किटेक्टले काम पाउँछ । यसरी कलाबाट सामाजिक उद्यमी हुन सकिने मिलनको बुझाइ छ ।
ePaper
