नेपाललाई 'आतंकवादको हब' मान्ने अमेरिकी धारणा कसरी परिवर्तन भयो ?
अमेरिकाले बर्सेनि निकाल्ने आतंकवादसम्बन्धी प्रतिवेदन नेपालबारे फेरिएको धारणा
अमेरिकाले बर्सेनि निकाल्ने आतंकवादसम्बन्धी प्रतिवेदन नेपालबारे फेरिएको धारणा
२००७ को राजा/प्रजाको संयुक्त प्रजातान्त्रिक आन्दोलनपछि अहिलेसम्म जारी भएका संविधानअनुसार राजनीतिक नेतृत्व चल्न सकेनन् । बरु त्यसपछिका हरेक दशक कसको हातमा सत्ताको बागडोर लिने र कसरी शासन गर्ने भन्नेमै बिते
अमेरिकामा चकित पार्ने धेरै पक्षहरू हुँदाहुँदै पनि सुरुमै सबैको ध्यान खिचेर विकासको परिचय दिने मुख्य पूर्वाधार हो, सडक ।
लकडाउनपछि आफ्नो मुलुक फर्किएका भारतीय मजदुर सम्पर्कमै आएनन्, रेडजोनमा परेका स्वदेशकैलाई ल्याउन हम्मेहम्मे
सात दशकयताको दलीय तानातानको शिकार बन्दै आएको नागरिकता मुद्दामा यसपल्ट पनि विगतकै राजनीतिक हानथापको प्रतिविम्ब देखियो ।
नेपालजस्तो देश, जहाँ भद्रताको अभिनय गर्ने मानिसहरूबाट सिर्जित सभ्यता र परम्पराको डर अविच्छिन्न रूपमा संस्थागत भइसकेको छ । राष्ट्रवाद, लोकतन्त्र र जनवादका अलग–अलग देखिने तर सारमा उस्तै खोलभित्र त्यो डर सुरक्षित लुक्न आतुर छ । त्यहाँ सइद नि:सन्देह पटक–पटक पठनीय हुने गर्छन् ।
केन्द्रीय अनुसन्धान ब्युरो, बाग्मती प्रदेशसहितको सिन्धुपाल्चोक, काभ्रे र प्रदेश २ सर्लाहीबाट खटिएको प्रहरी टोलीले बमजन आश्रममा संयुक्त छापा हाने पनि नतिजा शून्य
समान अधिकारका लागि राजनीतिमा महिलाको भूमिका अपरिहार्य छ किनभने निर्णय लिने शक्ति पुरुषहरूको हातमा मात्रै भए महिला हितका लागि नीतिहरू बन्दैनन्
मुख्यमन्त्री शंकर पोखरेललाई प्रदेशमा आएर केन्द्रीय भूमिका गुम्ने भय, पार्टी इन्चार्ज र अर्थसहित मुख्यमन्त्री बनेर दोहोरो ‘पावर’ मा
कोरोना महामारीले खर्च घटाउन र प्रशासनलाई चुस्त राख्न सबक सिकाए पनि अनावश्यक खर्च कटौतीमा भने अलमलमै सरकार
गलवान उपत्यकामा चीन र भारतबीच तनावपूर्ण सम्बन्ध नभएको भए सेनापतिको भ्रमणलाई स्वाभाविक मान्न सकिन्थ्यो । भ्रमण उचित भए पनि समय ठीक नभएको सुरक्षाविद्हरूको तर्क
अब नेपाललाई एउटा ठूलो मुलुकका रूपमा परिकल्पना गर्नुपर्छ। हामीले आफूलाई पनि सानो ठान्नु हुँदैन। हामी ठूलो छौँ, सानो छैनौँ भन्ने सोचले नै ल्याउनेछ परिवर्तन ।
मृतकको पीसीआर रिपोर्ट देखाउने परिवारलाई होम क्वारेन्टाइन, रिपोर्ट नभएकाहरूलाई होटलमै बस्नुपर्ने बाध्यता
भारतीय सीमा सुरक्षा बलले द्विदेशीय सीमामा राखिएका नेपालतर्फका मुख्य पिलर हटाएको अध्ययन प्रतिवेदनको निष्कर्ष
समृद्ध मुलुक निर्माणका लागि राज्यले चाल्नुपर्ने शृंखलाबद्ध कदमहरू
अरुण तेस्रो हुँदै महाकाली सन्धिसम्म र भारतसँगको बिप्पा सम्झौतादेखि अहिलेको एमसीसी परियोजनालाई हेर्ने दृष्टिकोणमा पार्टीभित्रै फरक धार
जर्नलहरूको भीडमा ‘सिन्हास’ प्राज्ञिक समुदायको विश्वसनीय खुराक बनेको छ ।
नेपाली राजनीतिमा युवाहरूको सहभागिता विरासत, सम्पत्ति र अनुभवमा मात्रै आधारित छ । कुनै दल विशेष हुनैपर्ने संस्कारले युवाहरूको राजनीतिक सहभागितालाई सडक तताउन र बल प्रयोग गर्नुमै सीमित गरेको छ
सीमा विवादमा नेपालले चार–चार पटकसम्म गरेको वार्ता प्रस्ताव अस्वीकार गरेको भारत संविधानमै अतिक्रमित भूमि समेटेर नयाँ नक्सा समावेश गरेपछि भने दबाबमा
तराई/मधेसबाट संघीय संसद्मा प्रतिनिधित्व गर्ने कांग्रेसका ८ सांसदले ल्याएको संविधान संशोधनको विधेयकभन्दा सभापति देउवाका लागि एमसीसी प्राथमिकतामा
महाकाली सन्धिमा धमिलिएको छवि सच्याउन प्रधानमन्त्री ओलीले सीमा नक्सांकनको कदम चालेका छन् । तर यस राष्ट्रवादी उडानको सुरक्षित अवतरण हुन उनले निर्णायक चुनौतीहरू झेल्नुपर्नेछ ।
नेपाली राजनीतिमा युवा नेतृत्वको चित्रण गर्दा एउटै समानता भेटिन्छ– युवावस्थामा पार्टी र सरकारको नेतृत्व गरी सत्ता एवं शक्तिमा पुगेपछि बाँचुन्जेल पदमा रहिरहन खोज्नु । यसले नयाँ पुस्ताका लागि बाटो जाम गराइराखेको छ
त्रिविमा आंशिक प्राध्यापकको समस्या नियमित विज्ञापन नहुनु र भएका विज्ञापन पनि कम हुनु नै हो । यसले आंशिकको हैसियतमा केही वर्ष काम गरेपछि आफ्नो ‘डिग्निटी’ मा चोट पुग्न थाल्छ र आन्दोलन चर्किन्छ
कोरोना महामारी नियन्त्रणको कमान्ड सम्हाल्नुपर्ने स्वास्थ्यमन्त्री ढकाल त्यो नेतृत्व देखाउन नसक्दा अहिले जंगी अड्डाको छायामा परिरहेका छन्
चीनले हालै मात्र आफ्नो परम्परागत चिनियाँ चिकित्साको सूचीबाट सालकलाई हटाएको छ । के अब नेपालबाट हुने तस्करी रोकिएला ?
काली नदीको ठाउँमा अनेकौँ नक्कली काली खडा गरी भ्रम पार्ने र सीमा सार्दै जाने भारतीय चालबाजी घामजत्तिकै छर्लंग छ । खुला सिमानारूपी ‘विशेष सम्बन्ध’ को कार्ड प्रयोग गरेर भारतले नेपालको सार्वभौमसत्तामाथि निरन्तर हमला गरेकै छ ।
तीन महिनाजति घरभित्रै थुनिनुपर्दा उत्पन्न समस्याहरू खुकुलिएको लकडाउनसँगै सतहमा देखा पर्न थालेका छन् ।
मै सर्वज्ञ, मेरै बोली अकाट्य भन्ने घातक अहंकारको विकास नेतृत्व वर्गमा भयो, जुन आजसम्म कायमै छ । यो मानसिकता विभिन्न पार्टीका डोरी समाएर बसेका युवापंक्तिमा पनि सहजै सर्दै गएको छ
छोरीचेलीको करियरका लागि सीमित रकम तिर्न नसक्ने तर पराई घर पठाउन ऋण गरेरै भए पनि लाखौँ खर्चने ?
पूर्वी नाकाबाट नेपाल प्रवेश गर्नेहरूलाई राखिएका क्वारेन्टाइनहरूले न्यूनतम मापदण्ड पुर्याएका छैनन् ।
जहिलेसम्म संसारमा वर्ग, लिंग, जात, जाति, भूगोल आदिसित जोडिएका विभेद रहिरहन्छन्, हामी ती विभेदलाई लुकाउँदै वा अदृश्य बनाउँदै मानव मात्र भएर बाँच्न सक्दैनौँ । विभेदहरूलाई लुकाउनु भनेको आफूलाई प्राप्त भएका संरचनात्मक लाभांशहरूलाई समेत अदृश्य बनाउन खोज्नु हो ।
लकडाउनका कारण रोजीरोटी खोसिएपछि पोषिलो खानेकुराको सट्टा पेट भर्ने पिरलोमा सुत्केरी आमाहरू
पैसाले शिक्षाको गुणस्तरीयता तोकिने भएकाले नै राम्रा सरकारी विद्यालयहरू पनि ओझेल परेका छन् । तपाईं–हामी स्वयंले महँगा र विदेशी आबद्धता भएका विद्यालय नै खोज्छौँ
४५–५० वर्षका ‘अंकल’ उमेर समूहका व्यक्तिहरूलाई अहिले हुर्कंदै गरेको युवा पुस्ताले आफ्नो नेता मान्न सकिरहेको छैन, त्यसैले पनि यिनीहरू समय–समयमा व्यवस्थाका विरुद्ध सडकमा उत्रिन बाध्य छन्
सरिताका सबै तर्कमा म सहमत नहुँला, तर भिडियो क्लिप सट्टा बिस्तृत अन्तर्वार्ता हेरिएको भए आजको अवस्था आउने थिएन ।
साताका ७ स्टोरीमा सूर्यबहादुर तामाङको सम्झनादेखि पीसीआर परीक्षण बढाउन माग गर्दै सडकमा उत्रेका युवासम्म ।
युवाहरूको प्रदर्शनलाई ‘अराष्ट्रिय, अराजक, प्रायोजित’ जस्ता आरोप लगाएको भरमा तपाईंको नागरिक दायित्व पूरा हुने छैन । त्यो नयाँ पुस्तामाथिको घोर अविश्वास र आफ्नै चेतनाप्रतिको धोका सावित हुनेछ
सरकारले अह्राएको गैरव्यावसायिक काम स्वीकार्दा सेनामाथि आर्थिक अपचलनसम्मको आरोप
रुकुम हत्याकाण्डका दोषीलाई सकेसम्म बचाउने, नत्र कम सजायको मात्र भागीदार बनाउनका लागि घटनाको ढाकछोप तथा तोडमोड गर्न सरकार, सत्तारुढ पार्टी र समग्र राज्य नै लागेको छनक मिल्छ
वार्षिक परीक्षामा प्राप्तांक जोडिँदैन भनेर यसलाई हल्का रूपमा लिने अनि विद्यार्थीको मस्तिष्कमा पनि त्यही कुरा स्थापित गरिदिने शिक्षकहरू नै हुन् । अब यो प्रवृत्ति हटाउनैपर्छ
राहत वितरण, क्वारेन्टाइन व्यवस्थापनदेखि अलपत्र यात्रु ओसार्ने जिम्मासमेत स्थानीय सरकारलाई दिएर केन्द्र र प्रदेशहरू महाव्याधिको जिम्मेवारीबाट भाग्दै
संरक्षित सूचीमा रहेको रेडपाण्डाको आनीबानी र जीवनचक्रबारे अध्ययन गरिने
चीन, अस्ट्रेलियासँग भर्चुअल संवाद गर्न भ्याउने भारतीय प्रधानमन्त्री नेपाललाई भने कोरोनाको कारण देखाउँदै वार्ता पन्छाइरहेका छन् ।
कुनै बेला उत्तर कोरियादेखि भेनेजुयलासम्मको चिन्ता गरेर बोल्न भ्याउने प्रचण्ड देशमा पछिल्ला दिनका ठूला घटनाहरूमा समेत चुइँक्क नबोली पर्दापछाडि हराएका छन्
नेपालमा शिक्षा तथा स्वास्थ्य सेवामा मिश्रित प्रणाली अवलम्बन गरेर जनस्वास्थ्यको मामलामा राज्यले लुटिखाने लाइसेन्स वितरण गरिरहेको अवस्था छ
राष्ट्रको आर्थिक योजनाको मेरुदण्ड मानिने बजेटमा निश्चित व्यक्ति एवं घरानाको स्वार्थ हावी हुँदा सरकार र सम्बन्धित पार्टीको छविमै दाग लाग्दै आएको छ ।
अहिले पनि युवाहरूलाई कमजोर आँक्ने र मुख्य काममा विश्वास नगर्ने मानसिकता समाजदेखि राजनीतिक पार्टीहरूसम्म जब्बर रूपमा बसेको छ । यसो हुनु भनेको तिनले युवा पुस्तालाई उपयोग गर्ने रणनीति मात्रै हो
ट्याक्सी ड्राइभर पहिलो पटक मैले कसरी र कहिले हेरेँ, याद छैन । तर हेर्नेबित्तिकै मलाई त्यो आफ्नै कथाजस्तो लाग्यो । रातमा काम गर्नेहरूको कथा । निशाचरहरूको कथा ।
भोको बिहान बोकेर, सँधै सँधै उदाइरहने, मेरा हत्केलाका ठेलाहरू हेर, लेख्न सक्छौ तिमी, मेरा अधुरा सपनाहरूको अध्याय (कविता)
बजेट सुनाउने र यसलाई पारित गर्ने जनप्रतिनिधि मात्र नभएर हरेक वर्ष उही जार्गन फिटेर बजेट विश्लेषण गर्ने विज्ञ पनि यही असफल प्रणालीका अंग हुन् । उनीहरूको काम यो कर्मकाण्डलाई अपरिहार्य एवं वैधानिक बनाउने हो र यसबाट प्रत्यक्ष/परोक्ष लाभान्वित हुने हो ।